Ik ontmoet Annabel Langbein!

Kennen jullie Annabel Langbein?

Hier in Nederland is ze nog een klein beetje upcoming, wat eigenlijk totally misplaatst is. 

Want Annabel is een echte self-made succesvolle businessvrouw, die niets liever doet dan koken en in haar groententuin werken. 
Daarnaast natuurlijk kookboeken schrijven (19 stuks!), waarin zij haar levensfilosofie aan ons probeert over te dragen, tv-shows maken en staat zij aan het hoofd van Het Merk Annabel Langbein (denk 'Jamie Oliver'-maar dan anders).
Haar boeken zijn inmiddels in 93 landen te koop en Annabel is Nieuw Zeeland's grootste exportproduct. Het is niet niks om 2 miljoen exemplaren van je kookboeken te verkopen!

Haar vorige boek 'Free Range Cook' was vorig jaar overigens een hit in Nederland. Misschien ken je haar daar van.

En weet je wat zo leuk is? Ik ga haar ontmoeten!
Ja, je leest het goed! Ik ben uitgenodigd om met haar te dineren te ere van haar nieuwe kookboek, 'Food And Fun'.

Hoe tof is dat?!



Misschien lijkt het wat overdreven, maar ik ben echt fan van haar.
Als je haar googled, haar filmpjes bekijkt op you tube, zie je hoe leuk ze is. 

Hoe natuurlijk, vrolijk en slim (bekijk eens haar lezing over het starten en managen van je eigen bedrijf hier). 
Ze is een innemende, slimme persoonlijkheid die ik graag eens zou willen ontmoeten.
 
Dus na het googlen van Annabel weet ik inmiddels een heleboel over haar. 
Wat haar favoriete eten is, wat ze eerder deed in haar loopbaan en sommige grapjes die steeds terugkomen bij verschillende interviews. Oeps!
Ze was een vroeger een vrijbuiter, een hippie die graag tuinierde en haar eigen wild schoot. Ik vraag me af hoeveel er van die hippie nog overgebleven is. Ik zie in ieder geval een voormalig hippie die altijd perfect gelakte nagels heeft.

Tja, als 'journalist' moet je je toch voorbereiden, nietwaar? Kan ik gelijk nadenken over de dingen die ik haar wil vragen...

Het is zover! Zenuwachtig maak ik mijn intrede bij Boekhandel De Vries in Haarlem.
Het is heel gek om haar in levende lijven te zien. Ze is zo... normaal. En klein. 
Maar haar innemende lach herken  van verre al en ze stelt zich gelijk voor. 
We maken een praatje en net als de andere mensen maak ik gelegenheid gebruik om wat van mijn vragen te stellen en op de foto te gaan met haar.

In de vrolijke setting van een nagebootst zomertafereel, dat je zo maar in een Nieuw Zeelandse tuin zou kunnen aantreffen, krijg ik een cocktail (met wodka en watermeloensap, lekker!) en hapjes. Alles uit haar nieuwe boek. 

 Annabel opent met haar speech en mengt zich daarna onder de mensen. 

En dit is leuk, ze zit naast mij tijdens het diner! Dus ik heb alle tijd om nog wat van mijn vragen aan haar te stellen.

Hoe kan ze, naast haar drukke bestaan, nog haar zo geliefde groententuin onderhouden?
Het antwoord is simpel; op dit moment is het winter in Nieuw Zeeland en valt er niets te onderhouden. Ze maakt gedurende de wintermaanden gebruik van de gelegenheid om naar andere landen te reizen.


Waarom heeft ze niet echt boeken met thema's van andere keukens (behalve die van Italië)?
Ze vertelt dat ze best veel reist en overal inspiratie opdoet. Dat verwerkt ze weer in haar eigen stijl. Haar steeds terugkerende thema is 'free range', een rode draad die in al haar boeken terugkomt; hoe makkelijk het is om zelf dingen te verbouwen en hoe je met weinig gedoe iets makkelijks en smaakvols op tafel kan zetten.
Daarnaast is de 'Nieuw Zeelandse' keuken al een smeltkroes van culturen.

Annabel toerde de afgelopen week door Nederland voor de promotie van haar nieuwe boek. Heeft ze wel wat van Nederland gezien en heeft ze goed gegeten?
Ze heeft helaas weinig van Nederland gezien en weinig vrije tijd. Maar morgen begint haar vakantie! Ze verheugt zich enorm op een maandje lekker zeilen in Turkije. Alleen al vanwege het eten.
Het eten wat ze tot nu toe hier in Nederland heeft gegeten was soms goed, soms helemaal niet!

Wat vindt ze van de Nederlandse keuken?
De laatste jaren wordt hij beter en moderner. Er zijn betere restaurants en het eten is gevarieerder. Van de zogenaamde traditionele Nederlandse keuken is ze niet echt fan. Het is vergelijkbaar met de Duitse keuken, wat vettig.(Mee eens!)

 

Heeft ze wel eens gedacht over andere dingen behalve kookboeken op de markt te brengen?
Ja! Het is toevallig dat ik het vraag, zegt ze. Want ze is momenteel bezig met het uitbrengen van een lijn van groentezaden om zelf te zaaien. Er komt ook een insectenvanger. Iets wat ze verzonnen heeft dat heel handig is. Helaas komen de producten allen in Nieuw Zeeland uit.

Verder nog iets op de planning?
Ja, Annabel wil Amerika veroveren.
Ze gaat er beginnen met een nieuwe serie kookprogramma's. De planning is om een jaar daar te blijven, wat wel zo efficiënt is als je jezelf goed wilt promoten. De serie is voorlopig niet hier in Nederland te zien.

Tips voor de beginnende moestuinierder?
Rucola is erg makkelijk. Het leuke is, dat rucola weer aangroeit, dus die hoef je niet steeds te planten.


Over een aantal dingen denken Annabel en ik hetzelfde; eten moet lekker zijn en niet gekunseld, zoals je tegenwoordig overal op tv ziet in Masterchef en zo. Bovendien moet het leuk zijn om te koken en niet stressvol. Annabel, I hear you. Daar ben ik het mee eens.
Ze bejubelt mijn persoonlijke motto waarin ik probeer elke week 1 tot 2 keer iets nieuws uit een kookboek probeer te maken en te blijven leren. Heel goed van mij, vindt ze!

Ondertussen worden we getrakteerd op heerlijke wijntjes van Villa Maria, een echte Nieuw Zeelandse wijn. Annabel maakt foto's van de sommelier. Ze kent het merk van thuis en vindt het leuk dat de Nieuw Zeelandse wijn vanavond geschonken wordt. 
Ik vind hem ook super. Wel eigenaardig; mijn Merlot heeft een bubbeltje, maar dat schijnt zo te horen.

Het eten dat geserveerd wordt komt allemaal uit het nieuwe boek van Annabel.
Het zijn kleine hapjes in combinatie met veel salade. Erg lekker! 
Ik doe gelijk al inspiratie op en ik kan niet wachten om het boek er op na te slaan! 
Die paprikarelish (met veel knoflook)! De fritatta en mini-lams pita! Yummie!

 

 

  

Even later gaan we naar een koffiecafé aan de overkant, waar iedereen een exemplaar van het boek krijgt. 
En Annabel is zo lief om in ieder boek nog een persoonlijke boodschap te schrijven.

Inmiddels ziet ze er moe uit. En dat kan ik me heel goed voorstellen. Toch blijft ze aardig.

Ik heb een beetje medelijden met haar. Het is zoals op een verjaardag; je moet iedereen te woord staan, blijven lachen en van zelf eten of je kopje thee opdrinken komt weinig terecht. Ze zal wel uitgeput zijn.

Haar man Ted heeft daar trouwens minder last van. Hij staat nog druk te kletsen met iedereen.
Ted ziet er trouwens heel anders uit dan ik gedacht had. Hij heeft wel iets van iemand die ik ooit kende 'Dennis-Lekkertje', maar dan ouder en met bril.

Als ik het nieuwe boek doorblader zie ik dat het echt een ontzettend leuk boek is, maar daar lees je binnenkort meer over.

Het is jammer dat de avond alweer voorbij is. Ik had nog graag langer met haar willen praten. Wat zeg ik, ik had graag op haar prachtige landgoed bij het meer in Wanaka (Nieuw Zeeland) willen langskomen. Lekker meedoen met koken en gezellig kletsen!
Nou ja, op dit moment niet. Daar ligt een dikke baal sneeuw.

Annabel wil graag mijn visitekaartje hebben (natuurlijk mag dat, Annabel). Ik beloof haar dit stukje ook in het Engels te schrijven, zodat ze het ook kan lezen.

Het lijkt alsof ik op een goed gecaterde verjaardag ben geweest. Heel gezellig.
Thanks iedereen voor deze fijne avond; Boekhandel De Vries in Haarlem, Unieboek/ Spectrum en Annabel!.