Het is nog maar dag 4 van mijn eerste week in
Haarlem en ik ga opnieuw de winkelstraat in. Met een grijns op mijn gezicht
trotseer ik de kou. Want ik ben vergeten een winterjas aan te trekken. Hoezo vergeten?
Het zit zo, vanuit de parkeergarage is het twee stappen om in het gebouw te komen en mijn blazertje zou wel volstaan. Dacht ik. Vet koud vandaag! Maar dat mag de pret niet drukken. Als ik af en toe in winkel in duik moet het goedkomen. Daar kun je lekker even opwarmen en gelijk wat rondsnuffelen.
Het zit zo, vanuit de parkeergarage is het twee stappen om in het gebouw te komen en mijn blazertje zou wel volstaan. Dacht ik. Vet koud vandaag! Maar dat mag de pret niet drukken. Als ik af en toe in winkel in duik moet het goedkomen. Daar kun je lekker even opwarmen en gelijk wat rondsnuffelen.
Dit keer pas ik de luipaard jas die ik tijdens
de collegiale wandeling op dag 1 al zag hangen. Hij valt tegen, tenminste, kan
leuker voor die prijs. Verder duik nog de H&M en Zara in en pas ik deze
blauwe wijde winterjas. Is het wat? Nog even over nadenken.. Helaas is mijn pauzetijd voorbij, dus besluit
ik ’s middags uit het werk verder te gaan.
Ik scoor bij La Place een heerlijk potje witte chocopasta met stukjes aardbei. Mierzoet, dat wel, maar met friszure gedroogde stukjes aardbei. Oja, en een zak oliebollen voor thuis.
Daarbij kletst ze met een collega over het
recept dat ze zou meenemen. Oooee, mijn
oren spitsten zicht direct, wat voor recept?! Ik ben nieuwsgierig! Maar ik zeg
niks. Deze mensen ken ik niet…
Klinkt allemaal heel relaxed daar waar ik
werk. Maar nu komt de gruwelijke (en dan niet in de zin van vet-gruwelijk, maar
in de zin van onbegrijpelijk en onmenselijk), waar ik op dag 1 lelijk mee
geconfronteerd werd; Er Mag Niet Achter De Bureau’s Gegeten Worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten