Kinderfilmfestival: De Keuken Van Pruttel En Proef

Leuk nieuws voor als je kids hebt (of neefjes en nichtjes!);

Deze winter reist het Fantastisch Kinderfilm Festial langs 12 filmhuizen door heel Nederland.
En in het thema, 'De keuken van Pruttel & Proef', staat de keuken, het restaurant, de cultuur en oorsprong van voedsel centraal.

Er draaien films om van te waterdanden en er staat tijdens de film een grote keukenvloer gereed vol met installaties om van te smullen.
Tijdens de film wordt er o.a. gekookt.

De film heeft een educatief tintje; tafelmanieren, serveren en zelfs dansen komen aan bod.

En in de kerstvakantie worden er workshops georganiseerd op diverse locaties waaraan kids kunnen deelnemen.

Leeftijd: 2-9 jaar
Data: dec-maart 2014

Kijk op de website  www.fantastischkinderfilmfestival.nl of op facebook (ook veel info te vinden).

De poster alleen al is al superleuk (om te hebben!), vind je niet?

Marokkaanse gehaktballetjes met yoghurt-knoflooksaus

Weer een lekker oosters bijgerecht!

En ook niet zo moeilijk om te maken. Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat je de balletjes als snack, bij de maaltijd of op brood kunt eten!

Belangrijker is, hoe maak je ze?

En ook dat valt reuze mee.

Nodig
300 gr lams- of half om half gehakt
2 tenen knoflook
gedroogde bieslook
2 el ras-el-hanout
peper, zout
2 plakken witbrood
1 ei
boter

2 el dikke yoghurt
3 el mayonaise
2 tenen knoflook
1 el gedroogde bieslook

Kruid het gehakt met alle kruiden.

Verwijder de korsten van het brood en doe in de blender of keukenmachine. Laat draaien tot mooi broodkruim.

Meng alle ingrediënten en bijna alles van het broodkruim samen met het ei door het gehakt en kneed goed door.

Draai balletjes van het formaatje pinpongbal.
Rol de balletjes door het achtergehouden broodkruim.

Laat een flinke klont boter in een koekenpan smelten (2 eetlepels) en bak de balletjes tot ze bruin en gaar zijn.

Maak ondertussen de yoghurt-knoflooksaus door alle ingrediënten te mengen. Proef of je de smaak goedvindt. Je kunt nog peper en zout toevoegen!

Serveer de balletjes met de saus.

Sukade met ovenchips van zoete aardappel

Zin in een echt winters gerecht?

Dan is dit iets voor jou!

De ovengebakken chips van zoete aardappel geven het - bijna klassieke - gerecht een moderne twist en houden het minder zwaar.

De chips zijn trouwens als snack ook erg jummie. Beter dan chips uit een zak!

De sukade moet 2 uur garen in een braadpan. Dan krijg je lekker zacht en mals vlees met een intense smaak.

Zo maak je het;

Nodig voor 4

2 el boter

4 sukadelapjes

1 ui, gesnipperd

2 takjes tijm

2 laurierblaadjes

2 kruidnagels

500 ml runderfond

1 glas rode wijn

maizena

2 grote zoete aardappels, in heel dunne plakjes

2 el olijolie

zeezout

rozemarijn

4 stronkjes witlof

honing

tijm

Verwarm de oven voor op 150 graden.

Snij de zoete aardappels met schil en al in heel dunne plakjes met een kaasschaaf of een mandoline als je die hebt.

Meng ze in een kom met wat olijfolie, zeezout en rozemarijn.

Spreid ze uit op een vel bakpapier en laat in de oven bakken tot ze knapperig zijn. Dat duurt ongeveer 40 minuten of langer.

Laat in een braadpan de boter smelten en fruit de ui aan. Doe het vlees erbij en bak ze om en om bruin.

Voeg de fond, wijn, laurier, kruidnagels en tijm toe en breng aan de kook.

Laat even doorkoken en breng daarna het vuur omlaag.

Doe het deksel op de pan en laat 2 uur stoven. Keer af en toe het vlees om en bedruip eventueel met de jus.

Als de chips klaar zijn, haal uit de oven.

Halveer ondertussen de witlof en verwijder de bittere kern.

Besprenkel de witlof met honing en tijm en bestrooi met peper en zout.

Verwarm de oven opnieuw en zet de witlof ongeveer 20 minuten voordat het vlees klaar is in de oven.

Laat de witlof in 15-20 minuten gaar worden.

Als de stooftijd van het vlees voorbij is, haal het vlees uit de pan.

Los in een kommetje 1-2 eetlepels maizena op in een drupje water. Roer de maizena door de saus en laat even kort doorkoken.

Als het goed is, krijg je een dikkere saus.

Proef even of er nog iets bij moet (peper, zout).

Maak de borden op;

Leg op elk bord een twee stukjes witlof met daar bovenop een sukadelapje.

Garneer met een flinke schep zoete aardappel-chips. Schek de saus over het vlees.

Lekker!

Koken met de Tefal Actifry-Mini

Mij werd gevraagd de Tefal Actifry-Mini te testen.

De Tefal Actifry-Mini is een kleinere variant van haar grote zusje, de Tefal Actifry. Dat is een 'frituur' waarmee je kunt bakken zonder vet. Nou ja, bijna geen vet, dan.

Alleen is de Tefal Actifry-Mini, zoals de naam al doet vermoeden, kleiner en bovendien is het een multicooker waarin je naast friet ook vlees, vis, groenten en desserts kunt bereiden.

Er zit een maatlepel bij waarin je olie doet. Bij de meeste gerechten is 1 maatlepel al voldoende. Ja, zelfs bij frietjes!

Ook zit er een kookboekje bij met allerlei receptjes die je kunt maken met het apparaat.

Wauw, daar ben ik blij mee! Het boekje heeft op het eerste gezicht veelzijdige receptjes uit allerlei verschillende landen..

Ik ga aan de slag en begin met het aller-eerste recept uit het boekje; De Zelfgemaakte Friet.

Ben benieuwd.
Vriendlief schilt en snijdt de aardappelen en met een lepel olie gaan ze hup de Actifry in.

Er zit slechts 1 knop op. Kan niet missen.

Het ding begint heftig te grommen (of zoemen, wat je wilt) en ik vraag me af of dat wel goed is.

De pan draait van binnen rond, waardoor de inhoud meedraait.
Ik vraag me af hoe het moet als je er iets zachts, zoals gehaktballetjes in doet. Die worden kapot gedraaid bedenk ik me.

Nadat de kookwekker afgaat, verwacht ik heerlijke, krokante frietjes. Maar helaas, ze zijn slap. Ze zien er overigens prachtig uit.
Ik stel hem nog eens in, maar dan tien minuten langer dan de aanbevolen tijd.
Helaas mag het niet baten. Geen krokante friet voor ons.
Het zijn smakelijke gebakken aardappels geworden, vermomd als frietjes.

Goed, nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Ik besluit kipfilet te bakken. Met een doosje Kentucky-kruiden dat ik bij Action kocht.

Ik verwacht krokante en pikante kipjes.

En krijg... heerlijke malse kipjes die niet krokant zijn. Op zich zijn de kipjes erg lekker. (Met dank aan de Kentucky-kruiden van Action)

Dan eens een Thaise curry met garnalen. Want internet leert mij dat dat ook kan.
En simpeler bestaat niet. De garnalen en groenten gaan de pan in en na acht minuten garen doe ik er een blik kokosmelk, 3 eetlepels rode currypasta en wat kruiden bij en laat ik het éénpansgerecht nog 10 minuten draaien.
De geur van de heerlijke curry verspreidt zicht. Even proeven; dit is lekker!

Voor dit soort gerechten is de Actifry dus een succes.

Als laatste maak ik een dessert uit het kookboekje.

Het worden een soort appeltaartjes van een koekjesbodem en in de Actifry gekarameliseerde appeltjes.

Het is eenvoudig te maken, maar vooral het gedeelte van de appeltjes is spannend. Hoe smaken ze? Hoe komen ze er uit?

Op zich wel oke. Ze zijn niet echt gekarameliseerd, maar wel zoet en zacht. Denk: heel stevige appelcompote.

Ik maak de 'taartjes' op en vind ze er mooi uit zien. Het is kinderlijk eenvoudig.

De smaak is goed, met een flinke klodder slagroom er op.

Nou, ik geef niet op hoor.

Ik probeer het nog eens met diepvriesfriet. Ik lees overal positieve ervaringen. Die zijn toch vast niet verzonnen?
En gelukkig, de diepvriesfriet komt er krokant uit. Echter, wel iets langer dan de voorgeschreven baktijd.

Conclusie

De Actifry 'multicooker' is handig voor de luie kok.
Je gooit iets in de pan en de pan doet het werk voor je.  Of voor mensen die weinig tijd hebben of zo.

De recepten in het boekje lijken erg bijzonder, maar komen altijd op hetzelfde neer; je bakt iets in de pan, vervolgens voeg je alle sauzen, kazen, vloeistoffen toe en verwarm je die er nog even bij.

Ik ontdek overigens dat de draaiarm er uit kan. Dus gehaktballetjes zouden misschien toch kunnen.

Ga ik de Actifry nog vaker gebruiken?
Hm, misschien wel. De diepvriesfrietjes waren erg lekker en natuurlijk helemaal niet vet. Dat is een grote pré.

Voor de andere dingen ga ik liever lekker wokken, bakken en braden. Maar ja, dat komt omdat ik dat natuurlijk erg leuk vind om te doen!



Eén maatlepel olie is genoeg om mee te bakken



Herfst: Pompoenstrudel met kip

Deze bijzondere strudel maakte ik laatst; een pompoenstrudel met pompoen, kip en stukjes abrikoos.

Heel veelzijdig in smaken zou je denken. En dat was hij ook.
De pompoen was natuulijk weeig en zoetig en de kip was pittig. De stukjes abrikoos waren heerlijk friszuur en om het af te maken deed ik er nog een handje feta doorheen.

De smaak is even wennen, maar ik vond hem erg lekker!

Zo maak je hem;

Nodig
2 el olie
1 ui, gesnipperd
300 gr flespompoen, in blokjes
200 gr kipfilet, in blokjes
mespuntje kaneel
mespuntje koriander
50 gr gedroogde abrikozen, in stukjes
1 pakje filodeeg, ontdooid
2 el gesmolten boter (plus kwastje)
50 gr amandelschaafsel

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Verhit de olie en fruit de ui. Bestrooi de kipblokjes met peper en zout. Doe de kipfilet erbij en bak gaar.

Kook water om de pompoen alvast voor te garen.
Als het water kookt, doe de pompoenblokjes er in en laat ongeveer 8 minuten koken.
Giet af en doe bij de kipfilet.

Voeg het kaneel, de koriander en peper en zout toe. Proef! Als je meer kaneel er in wilt, voeg dan toe!

Roer de abrikozen erdoor en laat het mengsel afkoelen.

Smelt ondertussen de boter.

Leg twee vellen filodeeg op bakpapier en besmeer ze met boter. Plak ze aan elkaar, zodat je een lang vel krijgt.
Herhaal tot alle filodeeg op is.

Roer wat blokjes feta door de kip.

Verdeel het pompoenmengsel in een rechte strook over het midden van het filodeeg en rol hem voorzichtig en stevig op. Leg de naad onder.
Besmeer met boter en bestrooi met het amandelschaafsel.

Bak in de oven tot de strudel knapperig en goudbruin is. Dat duurt ongeveer 20 minuten. (hou dit in de gaten!)
Eet warm of koud.

De volgende dag kun je hem nog prima eten! Neem een plak mee in je lunchtrommeltje.

Zoetwatervis - De culinaire gids

Dit boek kreeg ik alweer een paar weken geleden, maar wilde ik volledig uitgelezen hebben wanneer ik er over zou schrijven.

En dat duurde iets langer dan bij andere kookboeken. Dit is namelijk een echte culinaire gids, zo eentje waar je een heleboel in te lezen hebt. Echt heel veel info, dus!

Ik vond het een superboek. Hoewel er geen mooie gekleurde foto's in staan en dit een ingetogen vormgeving heeft, is het een van mijn favorieten geworden. En meestal staat vormgeving en fotografie hoog bij mij in het vaandel.

Waarom spreekt dit boek mij zo aan?

Het is enorm informatief en behandelt alle soorten zoetwatervis die in Nederland te krijgen zijn (of leven). Niet alleen worden de vissen en hun omgeving omschreven, maar wordt er een flinke portie historische en gastronomische kennis aan toegevoegd, met hier en daar een kleine annekdote die een glimlach op mijn gezicht tovert.
I like!

Ik bleef er in lezen, en ook al ben ik alweer vergeten welke vis waar vandaan komt of hoe zijn huid er uit ziet, zijn er altijd weetjes die blijven hangen.

Wist je bijvoorbeeld dat er in  de Flevopolders meervallen leven?
En dat de grootste meerval 5 meter lang was (niet in Nederland hoor!)
Misschien was het zo'n supergrote zilverkleurige meerval die ik afgelopen zomer zag wegschieten toen wij aan het varen waren in Almere? Had gekund volgens dit boek.
No way dat ik daar ooit het water in ga!

Of wist je dat een Tilapia een poepeter is? Hij wordt ook wel 'strondmond' genoemd en kan tot zes keer meer uitwerpselen consumeren dan hij zelf produceert.
Oke, dat is dan niet zo'n fijn weetje om te weten.

Wat staat er zoal in?

Het boek begint met een stukje geschiedenis. Reuze interessant als je bedenkt dat mensen al eeuwenlang zoetwatervis eten. Daarna wordt er gekeken naar de Nederlandse wateren en de planning om de aquacultuur in Nederland weer in evenwicht te brengen.

Hierna volgt een alfabetisch overzicht van alle zoetwatervissen met vervolgens 'viskunde', waarin de anatomie van een vis beschreven wordt.
Natuurlijk met als doel om zo goed mogelijk vis te kunnen schoonmaken van ingewanden of graten.

Als laatste worden kort de bereidingswijzen beschreven en daarna volgen de recepten (die helaas geen foto's, plaatjes of kleuren hebben).
En die recepten zijn mooi en klassiek. Hier word ik blij van!

Dit boek verdient absoluut mijn aanbeveling als je een kookboekenliefhebber bent die van lezen houdt.
Ook wanneer je een serieuze thuiskok bent, die van een serieus en goed kookboek met klassieke recepten houdt.
Het is misschien zelfs iets voor de sportvissers onder ons  (die graag hun vangst opeten)!

Mooi kerstcadeau!

Je bestelt  'Zoetwatervis- De culinaire gids' van Hanneke Videler bij Bol.com voor € 19,95

'Mijn favoriete desserts' van Janneke Philippi

Nou, ik heb hem hoor. En ik ben er superblij mee.

Het prachtige desserts-boek stond twee maanden geleden al in Delicious en maakte mij toen al hebberig.

En afgelopen weekend viel hij in de bus.

Ik was verrast door het formaat van het boek; het is huge. Serieus, het lijkt een koffietafel boek; zwaar en groot en met een grote, duidelijke foto op de (hard)cover.

Dit boek is echt supertof!
Hier ben ik enthousiast over, zeg.

Het boek zelf is al een verwennerij. In ieder geval voor een kookboekenverslaafde als ik.
Dit boek is mijn nieuwe bff, oke, één van de. En dat is heel wat, want ik ben picky wanneer het kookboeken betreft.

Niet alleen vind ik de vormgeving en fotografie super, inhoudelijk is dit een heel toegankelijk en (nog belangrijker!) heerlijk boek. De stijl is stoer, met veel donkere kleuren als zwart en donkerbruin, wat ik persoonlijk een heel chique uitstraling vind hebben. De binnenkant van de kaft is lichtroze. Mooie combi, vind ik.

De desserts die Janneke maakt zijn niet al te moeilijk om te maken en vaak met spullen die je al in huis hebt. En dat is natuurlijk altijd fijn.

Wat ik wel een beetje mis (en jammer vind), is iets te lezen. Het boek heeft helaas geen kleine verhaaltjes of annekdotes. Daar hou ik altijd wel van. Nou ja, soit. Dat mag de pret niet drukken.

Wat staat er in?
Je kunt desserts op vele manieren indelen. In dit geval is er een indeling gemaakt op soort en op hoofdingrediënt. Bij soort moet je denken aan bijvoorbeeld ijs, taart of pudding, bij ingrediënt kun je denken aan chocolade, rabarber of oud brood.

Heb ik al iets uit het boek gemaakt?
Ja! Ik ben gelijk de keuken in gedoken en ik maakte broodpudding met witte chocolade.
Ook dit was supereenvoudig te maken. En het resultaat was erg lekker. (lees hier)
Binnenkort volgen er meer!

Dit boek is een absolute aanrader als je:
1. Van mooie kookboeken houdt,
2. Van koffietafelboeken om mee te showen houdt,
3. Van desserts houdt,
4. Iemand wil blijmaken met een supermooi cadeau (inclusief jezelf)

Je koopt het boek voor €29,95 bij Bol.com

Kiptagine met zoete aardappel en granaatappel

Uit mijn Marokko-kookboekje maakte ik deze tagine.
Ik vond hem bijzonder vanwege de granaatappelpitjes. Die zijn heerlijk fris, sappig en knapperig!

Of dit een authentiek Marokkaans gerecht is, betwijfel ik. Maar ik ga hem zeker nog een keer maken.

Heb je geen tagine?
Maak het dan gewoon in een (gietijzeren) braadpan.

Nodig voor 2
2 kippenbouten
1 ui, in ringen
1 teen knoflook, fijngehakt
50 ml kookroom
1 buisje saffraan
pitjes van 1 granaatappel
1 el kurkuma
150 gr zoete aardappel, in blokjes
250 ml kippenbouillon

Fruit de ui en de knoflook in olijfolie. Doe de kippenbouten erbij en bak om en om tot ze mooi bruin worden.

Voeg de zoete aardappelblokjes, saffraan en kurkuma toe en giet de kookroom en kippen bouillon erbij.
Doe alles over in de tagine of braadpan en laat 50 minuten op laag vuur stoven.

Voeg eventueel zout, peper of nog wat kurkuma toe.
Roer vlak voor het serveren het grootste deel van de granaatappelpitjes door de saus en strooi de rest van de pitjes er overheen.

Serveer met grote stukken Marokkaans brood.

Witte chocolade-broodpudding van Janneke Philippi

Uit mijn super-super-superleuke nieuwe kookboek van Janneke Philippi, Desserts, maakte ik deze witte chocolade-broodpudding.

Ik ben gek op warme desserts. Veel Britse koks zijn gek op dit soort toetjes en regelmatig maak ik een Jamie of Ainsley-tje als dessert. En altijd met succes.

Gelukkig heeft Janneke in haar boek een heel hoofdstuk met broodpuddingen opgenomen (en nog veel meer andere inspirerende hoofdstukken met fingerlicking lekkere toetjes), dus keuze genoeg voor wat betreft de warme desserts.

Ik maakte deze witte chocolade-broodpudding.

Hier heb je onder andere witte chocoladepasta voor nodig. Dat had ik nooit eerder gegeten. Maar dat spul is lekker! Ik had de versie van Albert Heijn.

Zo maak je de pudding;

Nodig
12 plakjes wit casinobrood
6 el witte chocoladepasta
2 eieren
425 ml melk
75 gr witte chocolade, geraspt
kaneel
amandelschaafsel
poedersuiker

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Snij de korsten van het brood en besmeer het brood met de chocoladepasta. Halveer de plakjes brood.

Klop de eieren met de melk en rasp de chocolade.

Beleg de bodem van een ingevette ovenschaal met een laagje broodjes. Schenk een kwart van het eimengsel er overheen en druk lichtjes aan, zodat het brood de vloeistof opneemt.

Bestuif lichtjes met kaneel en strooi er een kwart van de geraspte witte chocolade overheen.

Maak op dezelfde manier nog 3 lagen, of tot het op is. Bestuif elke laag met kaneel en witte chocolade, behalve de bovenste laag.
Bestrooi de bovenkant met het amandelschaafsel.

Bak de broodpudding ongeveer 30 minuten goudbruin en gaar.
Bestuif de pudding met wat poedersuiker en het laatste van de geraspte witte chocolade.

Serveer warm!

(Kook)boek Uitgekookt!

'Ingezakte soufflé, biefstuk als een schoenzool, grijsgrauwe boontjes, slappe frites en geschifte mayonaise.  Uitgekookt! draait om de mislukkingen in de keuken en duikt in de scheikundige, biologische en natuurkundige processen die tijdens het koken plaatsvinden, om de antwoorden te achterhalen.'

Zo luidt de omschrijving van het boek.

Ik kreeg hem thuisgestuurd om te lezen en een review te schrijven.

Ik was natuurlijk ontzettend benieuwd. Vooral door de humoristische de ondertitel 'Waarom de cavia niet in de magnetron mag en andere verhelderende inzichten uit de keuken'  was mijn interesse gewekt.

Het klopt, dit boek duikt inderdaad in de achterliggende wetenschap van de processen die plaatsvinden met je eten wanneer jij in de pan staat te roeren.

Ik moet eerlijk bekennen, echt smakelijk vond ik het niet om te lezen. Ik werd er ook niet echt blij van.

Wist je bijvoorbeeld dat groente gewoon nog leeft wanneer je het koopt (of geplukt hebt)? Of een stapje verder, wanneer je met je goedgeslepen koksmes de groenten te lijf gaat? 
Afbeeldingen van een microscopisch uitvergrote tomatenhuid met piepkleine mondjes (die het in mijn gedachten uitgillen van de pijn!) illustreren het schokkende verhaal.
Ik werd er even niet goed van. Rauw tomaatje, iemand?

Ook andere processen worden behoorlijk uitgelicht, en nee, echt smakelijk is het niet om te lezen over vlees dat dood is.

Het boek is onderverdeeld in voedselgroepen. Maar ook andere dingen zoals eieren komen aan bod.
Na elk hoofdstuk wordt er een recept gegeven, waarmee je je nieuw opgedane kennis gelijk zou kunnen uitproberen.

Dit boek is heel informatief en heeft hier en daar wat humor om het onsmakelijke 'nieuws' wat leuk in te kleden. Het doet wat schools/ educatief aan en zou voor kinderen (op de middelbare school, want kleintjes zouden spontaan helemaal niets meer lusten!)best nuttig zijn om aan de boekenlijst toe te voegen.

Voor de receptuur en vormgeving zou ik het niet speciaal kopen. Ik vind de recepten, noch de fotografie, weinig inspirerend.

Voor de achterliggende info misschien wel, altijd handig als naslagwerk wanneer het een keer afschuwelijk fout afloopt met één van je creaties in de keuken.

Je kunt het boek bestellen bij Bol.com voor € 19,95

Croissantdeeg: kaneelbroodjes en bieslookbroodjes

Ik had wat blikken croissantdeeg over en besloot er andere broodjes van te maken dan croissants. En omdat mijn overheerlijke Ikea-kaneelbroodjes op waren, maakte ik ze zelf.

En dat is supereenvoudig;

1. Je rolt de rol af en bestrooit het met lekker veel suiker en kaneel

 2. Je rolt hem weer op. Dat doe je heel 'losjes'. Daarna snij je hem in tweeën, zodat je twee hoge kaneelbroodjes krijgt.

3. Hierna in de oven, die je al hebt voorverwarmd op 200 graden. Laat bakken tot het deeg brood is geworden. Dat kan best even duren, ik denk een minuut of 20.

Eet je kaneelbroodje warm!

Hm, nog een rol deeg over. Wat nu?

Ik maakte kaas-bieslookbroodjes! Het moesten een soort scones worden. En dat is nog eenvoudiger te maken!

1. Je rolt een rol croissantdeeg af en bestrooit het met geraspte kaas, bieslook en wat blaadjes basilicum die je in stukken hebt geknipt. Vergeet niet wat peper en zout toe te voegen!

 2. Kneed voorzichtig door. Je hebt nu gekruid deeg. Maak er 2 bolletjes van.

 3. Doe de broodjes in een voorverwarmde oven op 200 graden en bak ze tot ze stevig aanvoelen. Dit kan een minuut of 20 duren.

Eet met een lik roomboter.



Cuberdonpasta en lavendelthee

Toevallig allebei Prachtig Paars, deze producten die ik bij meenam bij Xenos. (Nee, ik heb geen aandelen bij ze!)

Ik denk dat Cuberdonpasta alleen leuk is wanneer je weet wat Cuberdons zijn. Ik schreef er vorig jaar een stukje over (lees hier).
Cuberdons zijn uitsluitend in België te krijgen in Gent en zijn mooie suikerbonbons met een vloeibare vulling.
En wanneer je eens een echte Cuberdon hebt gegeten, is het leuk om eens een Cuberdon-pasta te proeven!

En dat deed ik.
Ik vond deze pasta heel apart, zoiets kennen wij in Nederland nog niet. De smaak deed mij denken aan paarse winegums. De substantie is echt pasta-achtig, denk Marmite.

En dan de lavendelthee. Die had ik eens ergens gedronken in een restaurant en was daar heel enthousiast over.
Nu liep ik tegen zo'n doosje aan bij Xenos en nam het mee.
Ik vond hem lekker, maar erg lavendel, zeg maar. De smaak van lavendel is erg aanwezig. Misschien moet ik er slappere thee van zetten?

De thee is een echte relax thee. Voor als je eens een relax-avondje hebt waarbij je eerst lekker in bad gaat om te ontspannen en daarna een lekkere lavendel thee neemt.
(Of je hangt de zakjes lavendelthee in bad)