Voor Koninginnedag: Cake met stukjes sinaasappel en chocolade!

Het recept van deze klassieke cake was eigenlijk voor een tulband! Maar omdat ik de vorm niet heb, maakte ik er een normale cake van.

De stukjes sinaasappel maken het lekker sappig en fris en de combinatie met chocolade is heerlijk.
Je glazuurt de bovenkant met sinaasappelglazuur en gesmolten chocolade, wat resulteert in een dikke, knapperige laag op je cake!

De volgende dag is de cake nog lekkerder en hij blijft smeuig door de sinaasappelsap dat er in zit.


Nodig
175 gram boter
175 gram zelfrijzend bakmeel
1,5 tl bakpoeder
175 fijne suiker
4 eieren
2 sinaasappels
75 gram pure chocolade

Glazuur
poedersuiker
sinaasappelsap
pure chocolade
amandelschaafsel

tulbandvorm of cakevorm

Verwarm de oven voor op 160 graden.

Meng de boter, het bakmeel, bakpoeder de suiker en de eieren tot een cakebeslag.

Rasp de schil van 1 sinaasappel en maak krullen met een zesteur van de tweede sinaasappel.

Haal de schil van beide sinaasappels en snij het vruchtvlees tussen de vliesjes uit. Vang het sap op.
Snij de sinaasappelpartjes kleiner.
Rasp de chocolade met een rasp boven een groot bord.

Spatel de stukjes sinaasappel, het sap, de rasp en de chocolade door het beslag. Hou de krullen sinaasappelschil apart voor de versiering!

Vet een cakevorm in en doe het beslag er in.
Zet de cake ongeveer een uur in de oven en controleer met een cocktailprikker of de cake gaar is.

Laat de cake afkoelen en maak ondertussen de 2 glazuren:

Smelt in een kom boven een pan heet water de pure chocolade, tot deze mooi vloeibaar is.

Doe wat sinaasappelsap in een kom en meng met poedersuiker tot een dikke, vloeibare glazuur.

Zet de cake op een vel bakpapier.
Maak met een lepel strepen gesmolten chocolade over de cake.
Laat een beetje opdrogen en maak op dezelfde manier sinaasappelglazuur-strepen er overheen.
Strooi de krullen sinaasappelschil over de nog natte glazuur en bestrooi met wat gebakken amandelschaafsel.

Zet de cake in de koelkast en laat de geglazuurde bovenkant goed hard worden.

Tip:
- Je kunt hier ook cupcakes van maken. Glazuur dan ook de bovenkant van de cakejes.

- De cake is de volgende dag nog lekkerder, omdat de smaken er goed ingetrokken zijn.

- Bewaar de cake afgedekt met plasticfolie in de koelkast.

Rose's Cantina in Amsterdam sucks!!

Rose’s Cantina in Amsterdam was altijd één van mijn favoriete Mexicaanse restaurants. En dat is een vette understatement.

Gedurende de 00’s liepen we er de deur plat. Menig first date en stap- drink- en vriendinnenavondje begon met een overheerlijke maaltijd bij Rose’s. Onder het genot van de sterke frozen margarita’s die er geschonken werden natuurlijk. De gratis nachos met rode salsa waren niet aan te slepen. En door Rose’s associeer ik vrolijke salsamuziek altijd met Mexicaans eten. Een gevalletje Pavlov-effect, zeg maar.

Nu was ik er een tijdje niet geweest (een jaar?) en las op internet dat Rose’s verbouwd was en een nieuwe menukaart had.

Ik dacht: tijd om uit te proberen!

Vorige week waren we er op een normale drukke avond en het was er stil…  Geen vrolijke salsamuziek en er zaten hooguit 6 mensen.

De muren waren zwart/ donkerblauw geschilderd en het zag er niet gezellig uit. Toen we de kaart kregen,  constateerden dat de fijne Mexicaanse klassiekers nowhere to be found waren. Balen!

Hieronder zie je op de foto Rose's van toen (links) en van nu (rechts)

De serveerster legde uit dat de kaart tegenwoordig Pan-Amerikaans  (?) is en dat er een andere eigenaar in zit en het restaurant een totaal ander concept heeft.

Oeps! Nu moesten er wel alarmbellen gaan rinkelen.

We gaven de nieuwe toch ‘Rose’s’ een kans en bestelden nachos met salsa en guacamole, een gegrilde steak, een enchilada met kip en een salade.

Hoe triest was dit; we kregen een bordje met 10 nachochipjes en twee glazen kommetjes met wat salsa en guacamole. Van die glazen kommetjes waar je een theezakje in doet! Ongelooflijk! Binnen twee tellen waren we er doorheen. En niks gratis hoor, deze hadden we gewoon van de kaart besteld. (Helaas geen foto van gemaakt)

Toen kwamen de hoofdgerechten. De steak van 24 euro was kaal. Er zat een stukje zoete aardappel bij, en een mini-bakje met dezelfde salsa als van de nachos, verder niets. De smaak was  maar 'gewoontjes'. Niet lekker gekruid of zo en er zaten geen bijgerechtjes als groenten of aardappeltjes bij.

Mijn enchilada smaakte naar niets! Hoe was dit mogelijk, gebruiken ze hier geen kruiden?  Ik proefde alleen de dikke laag gegratineerde Goudse (?) kaas en de zwartgeblakerde randjes.

De salade die we zelf bestelden was wel oké, maar alleen vanwege de granaatappel die er overheen zat.

Wat een teleurstelling dit. En nog duur ook, we waren voor deze aanfluiting  € 81 euro kwijt.

Zelfs de frozen margarita’s waren meer gesmolten dan frozen.

Conclusie: Rose’s Cantina bestaat niet meer. De nieuwe eigenaar runt een restaurant onder een bestaande naam. Maar helaas kunnen de koks niet koken, is de sfeer ernstig achteruit gegaan en stelt de menukaart helemaal niks meer voor. Deze zaak kan niet tippen aan de vroegere Rose’s.

Ik zou zeggen: blijf hier weg en spendeer je centjes in één van de vele omliggende restaurants.

Buiten het feit dat we ons genaaid voelden voor ons geld was ik verdrietig.

Want er was weer een hoofdstuk van mijn ‘jonge’ jaren afgesloten. Lief en leed heb ik gedeeld in de ontelbare bezoekjes aan dit restaurant. Nu slechts nog maar een herinnering van iets dat niet meer bestaat…

En nu moeten we op zoek naar een ander goed Mexicaans restaurant.

de 'Mexicaanse' salade

De lekkerste soep ooit: Thaise kippensoep

Vorige week besloot mijn vriend dat hij een 'Thaise rijstafel' wilde maken van allemaal recepten die hij op Smulweb had gevonden.

Bestaat er zoiets als een Thaise rijsttafel?

De keuken was een chaos en het duurde even, maar na een dik uur stond de tafel vol met heerlijke Thaise gerechtjes! Superlekker met een rosébiertje erbij.

Met een beetje van Smulweb en een beetje van mijn vriend. Want meestal wijkt hij halverwege het recept af van het originele recept en voegt hij allerlei andere ingrediënten toe. (Why??) Maar gelukkig is het resultaat altijd erg lekker.

Deze Thaise kippensoep was de lekkerste die ik ooit gegeten heb.

Hij klopt helemaal volgens Thaise begrippen; hij heeft iets zoets, pittigs en zuurs. En dit allemaal in balans.

Echt een smaakexplosie in je mond, die je doet verlangen naar meer...

Zo maak je hem:

Nodig

2 liter kippenbouillon

1 kipfilet in grove stukken

zonnebloemolie

1 teen knoflook

2 sjalotjes, fijngesneden

groene currypasta
1 el Thaise kruidenmix

vissaus

1,5 stengen citroengras

stukje gemberwortel

handje witte rijst

1 el bruine basterdsuiker

peper

zout

koriander

evt. limoensap

Hak de sjalotjes en knoflook fijn. Schil de gemberwortel en snij dunne plakjes. Doe de Thaise kruidenmix in een thee-ei.

Fruit de knoflook en sjalotjes in olie. Voeg daar 1 a 2 eetlepels currypasta aan toe. Roer de gemberwortel, citroengras, 2 eetlepels vissaus en bruine suiker door. Voeg de kippenbouillon en rijst toe en laat zachtjes koken met het kruidenei er in. Kook de kipfilet mee tot de stukken gaar zijn.

Garneer bij het opdienen met wat koriander en eventueel wat druppels limoensap.

Pizza bianca; witte pizza met aardappel

Pizza bianca is een witte pizza, zonder tomatensaus. Er zijn verschillende versies van in omloop, maar een klassieke pizza bianca is er een met flinterdunne aardappelschijfjes, kruiden en wat kaas. Je dient hem wel op te leuken met wat pittige toppings als uienringen, rauwe ham of spek of ansjovis!
Ik vergat dit te doen en mijn prachtig mooi gelukte pizza was wat flauwig. Goeie tip voor mezelf voor de volgende keer: voeg nog wat pittige toppings toe!

Het pizzadeeg is een origineel pizzadeeg en is erg fijn om mee te werken. Het is heel elastisch en soepel en goed uit te rollen tot een mooie dunne pizzabodem.

Nodig voor 2 pizza's
250 gr bloem
half zakje droge gist
1,5 el olijfolie
145 ml handwarm water
theelepel zout
1 grote aardappel, in plakjes van 1 mm dik
2 tenen knoflook
olijfolie
rozemarijn
mozarella

Voor er op
ansovis of rauwe ham
kleine ui in dunne ringen
creme fraiche
rucola

Meng de bloem, gist, olijfolie, zout en het water door elkaar tot een mooi elastisch deeg. Kneed enkele minuten door en zet afgedekt een uur in de koelkast.

Schil een grote aardappel en maak met een mandoline of schaaf dunne plakjes. Doe in een kom en knijp de knoflook er boven uit. Voeg twee eetlepels olijfolie toe, samen met wat zout, peper en rozemarijn. Je kunt ook knoflookolie gebruiken. Dan hoef je geen tenen knoflook erbij te doen.

Verwarm de oven op 250 graden.

Verdeel na een uur het deeg in tweeën en rol er met een deegroller op een met bloem bestoven werkblad een dunne pizzabodem van.
Leg de bodem op een vel bakpapier.

Bekleed de pizzabodem nu met de dunne plakjes aardappel, totdat hij helemaal bedekt is.
Snij een bol mozarella in plakken en verdeel over de pizza.
Als je er voor kiest om uienringen of ansovis als topping te gebruiken, leg deze er dan ook op.
Bestrooi met nog wat peper en zout en leg in de oven.
Bak ongeveer 15 minuten, of tot de bodem mooi lichtbruin is.

Haal uit de oven en bestrijk de randen nog eens met wat knoflookolie.
Leg nog wat rucola en eventueel rauwe ham op de pizza (als je geen ansjovis hebt gebruikt). Besprenkel eventueel met wat klodders creme fraiche.

Voordat hij de oven in ging...

... en zo kwam hij er uit!

Gegrilde polenta met rucola en gedroogde tomaatjes

Heb jij wel eens polenta gegeten?

Ik niet. Polenta kwam ik vaak tegen in mijn kookboeken, maar had ik nooit gegeten. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en polenta maken belandde op mijn to-do lijstje voor dit jaar...

Toen ik laatst in de natuurwinkel een doosje polenta zag staan nam ik het mee. Ik probeerde het.

Wat is polenta?
Het is een traditioneel Noord-Italiaans gerecht dat gemaakt wordt van maisgriesmeel. Je koopt het dan ook in meelvorm.
Het moet gemengd worden met water, bouillon of melk en dan gekookt worden voor een lange tijd. De originele polenta moest wel een uur koken.
Er ontstaat een soort pap of aardappelpuree die opgediend wordt als vervanger voor aardappels of rijst.
Naast de pap kun je er meer mee; als de polenta afkoelt, ontstaat er een soort koek die je kunt bakken of grillen en ook kunt opdienen bij de maaltijd.

In sommige recepten wordt de polenta verrijkt met geraspte kaas of groenten als champignons of courgette. Ook zijn er recepten voor zoete polentakoekjes.

Het doosje polenta dat ik kocht was een instantpolenta. Je hoeft dan alleen een hoeveelheid polenta aan vocht toe te voegen en goed te roeren. Binnen een paar minuten is de polenta klaar.

Ik maakte het en proefte voor het eerst in mijn leven polenta.

Helaas vond ik het een beetje saai. Ik maakte dan ook een 'standaard' recept, zonder toevoegingen...

Ik wil er nog wel een keer zoete koekjes van maken.

Nodig

400 gram polenta

olijfolie

1,5 liter water

2 tl zout

Breng 1,5 liter water en 2 theelepels zout in een grote pan aan de kook. Temper de warmtebron tot het water pruttelt en laat de polenta er langzaam en onder voortdurend roeren in glijden.

Kook onder voortdurend roeren ongeveer 10-20 minuten, totdat de polenta van de zijkant van de pan loslaat.

Vet een bakvorm in met olijfolie.

Giet de polenta in de bakvorm en strijk de bovenkant glad.
Laat helemaal afkoelen.

Als de polenta koud is, snij in punten. Bestrijk met wat olie en gril de plakken onder de hete grill tot beide kanten krokant zijn. Je kunt hier ook een grillpan voor gebruiken.

Je kunt de polentapunten zowel warm als koud eten.

Serveer met wat rucola en gedroogde tomaatjes en een drupje olijfolie en geef er nog een draai met de pepermolen overheen.

Mijn nieuwe favoriete drankje: Hoegaarden Rose

Dit drankje bestaat al een paar jaar, maar ik ontdekte het vorige week pas. Inmiddels zijn er al wat pakken Hoegaarden Rosé doorheen gegaan! Mijn vriend is er ook fan van. Je hoeft je dus niet te schamen voor dit 'vrouwenbiertje'.

Dit fruitbier smaakt naar mijn andere favoriete drankje Martini Rosé, maar dan met een licht bittertje. Het is immers bier!

Volgens de beschrijving op het flesje is het een kruidenbier met framboossmaak. De kruiden proef ik niet, maar de framboos wel. Het is een erg zoet biertje.

Drink hem lekker koud.

Gepocheerde zeebaars met tomatensalsa

Toen we laatst de kookworkshop voor de stoomoven deden bij het Miele Culinary Institute, maakten we een verukkelijk gepocheerd zeebaarsje met tomatensalsa. Natuurlijk gebruikten we de stoomoven om dit te doen.

Vorige week maakte ik hem thuis ook nog eens en met succes! De smaak van het visje is zo zacht en puur... echt zo lekker.

Je kunt hem ook zonder stoomoven maken. Dan pocheer je hem gewoon op de ouderwetse manier; in bijna kokende bouillon.

De tomatensalsa is lekker zoetzuur voor erbij en mag zeker niet missen bij dit gerechtje.

Nog een voordeel: het is supersnel klaar.

Laat je visboer een verse zeebaars fileren en je hebt een vers fileetje.

Nodig

verse zeebaarsfilets

1,5 l visbouillon

2 tomaten

1 bosui

olijfolie

poedersuiker

wittewijnazijn

peper, zout

Voor pocheren in een pan: breng 1,5 liter visbouillon tot het kookpunt en doe de vis erbij. Draai het vuur omlaag en laat de warme bouillon de vis garen. Leg een deksel op de pan.

Haal na 5 minuten voorzichtig uit de pan met een schuimspaan. Gebruik het liefste een brede, ondiepe pan, zodat de vis niet kapot gaat wanneer je uit de bouillon schept.

Voor pocheren in de stoomoven: doe 1,5 liter visbouillon in een dichte pan en leg de vis erin. Laat 5 minuten op 100 graden pocheren.

Maak ondertussen de tomatensalsa.

Snijd met een scherp mesje een kruisje in de bodem van de tomaten. Dompel ze een halve minuut onder in kokend water.

Haal uit het water en spoel onder de koude kraan af. Pel de schil eraf en snij in parten. Verwijder de zaden.

Snij het vruchtvlees in kleine blokjes. Snij de bosui in fijne ringetjes.

Besprenkel met wat olijfolie, wittewijnazijn en poedersuiker. Proef of de salsa zoeter moet, of voeg peper en zout toe.

Leg op elke zeebaarsfilet een schepje van de tomatensalsa. Draai er wat peper en zout overheen en besprenkel met wat olijfolie.

Ik serveerde er gebakken polenta met rucola en gedroogde tomaten bij.

Een lekker luchtig aardappelpureetje is ook lekker voor erbij.

2 tomaten

Franse appeltaart met 'n laagje amandelspijs

De laatste tijd ben ik gefascineerd door klassieke taarten en baksels. Het echte werk, zoals je ze in bijvoorbeeld Frankrijk en Italie tegenkomt. Dat komt allemaal door de Tarte au Citron, waar ik in Parijs door geobsedeerd raakte. Na hem zelf gemaakt te hebben, bleek het een succes te zijn. Ik wilde meer van dit soort taarten maken.
Zo stond er al een tijdje de Franse appeltaart met amandelspijs op mijn to-do lijstje. Met mooie, glanzende, gerangschikte appelschijfjes.

Het nieuwe boek van Delicious, Het bakboek, staat vol met mooie zoete baksels. Ik heb hem helaas nog niet, maar in de laatst Delicious stond de prachtige appeltaart, welke ik dan ook gelijk geprobeerd heb.

Het resultaat was weer super. Wat is het toch fijn om zo'n zelfgemaakte taart aan te snijden die je nauwelijks nog bij de bakker kunt krijgen!

Het recept had overigens een fout, na navraag bij de redactie van Delicious bleek dat inderdaad zo te zijn. Ik heb hem hier met de juiste hoeveelheden!

Nodig
160 gr boter op kamertemperatuur
160 gr suiker
1 zakje vanillesuiker
1 ei + 1 dooier voor het spijs
300 gr bloem
flinke snuf bakpoeder
rasp en sap van 1 citroen
165 gr amandelspijs, verkruimeld
2 stevige friszure appels
100 gr abrikozenjam
75 gr geschaafde amandelen, geroosterd
rietsuiker

ingevette taartvorm met ribbelrand

Meng de boter, basterd- en vanillesuiker met een snuf zout in een kom totdat het goed gemengd is. Voeg het ei toe en meng goed. Voeg de bloem en het bakpoeder toe en meng tot een mooi soepel deeg, maar kneed niet te lang. Leg afgedekt 1 uur in de koelkast.
Verwarm de oven voor op 160 graden.
Rol het deeg op een licht met bloem bestoven werkvlak uit tot een ronde dunne lap van 30-32 cm en bekleed de taartvorm ermee.
Meng de eidooier met de citroenrasp en het amandelspijs en verdeel gelijkmatig over de deegbodem.
Schil de appels, boor het klokuis eruit met een appelboor, snij de appels in plakjes.
Schep de plakjes appel om met citroensap, maar hou wat sap achter voor later.

Leg de appelplakjes in cirkels, elkaar iets overlappend, in een enkele laag in de vorm en werk van buiten naar binnen.
Maak zo tegen de eerste laag in, nog een laag en bestrooi met rietsuiker.

                                   

Bak de taart in het midden van de oven in 45 minuten (of langer, hou dit in de gaten!) goudbruin en gaar.
Haal de taart uit de oven.

Verwarm de jam en meng met de rest van het citroensap. Bestrijk de nog warme taart met de jam en bestrooi met amandelschaafsel.
Laat de taart helemaal afkoelen.

Frisse koude avocado-lentesoep van Jamie Oliver

Dat je gezond bezig bent proef je wanneer je deze soep eet. Omdat het een koude soep is op basis van groenten en yoghurt, zou hij ook als pittige smoothie door het leven kunnen gaan.
In dit geval is het toch echt een soep, gegarneerd met heerlijk pittige nachochips, bieslook, paprika of rode pepertjes.
Hij stond in mijn Jamie Magazine van afgelopen keer, samen met nog meer smakelijke koude soepen.
 
Ik vond de yoghurt ietsje overheersend en zal de volgende keer minder gebruiken dan onderstaand recept voorschrijft, ook halveerde ik de hele komkommer die het originel recept voorschrijft naar een halve.

Eet hem lekker buiten bij de eerste warme lentedag!
 
Nodig

250 ml groentebouillon, afgekoeld
200 ml volle yoghurt (of minder)
1 grote rijpe avocado in stukjes
1 halve komkommer, geschild en zaadlijst verwijderd
4 lente-uitjes, in ringetjes
3 el grof gehakte koriander
1 milde groene peper
sap van 1 limoen
tabasco

Voor de garnering:
nachochips
1 rode chilipeper, gesneden of stukje rode paprika, fijngesneden
avocado olie of knoflookolie
bieslook
 
Pureer de afgekoelde bouillon, yoghurt, avocado, fijngesneden komkommer, lente-uitjes, koriander en groene chilipeper glad. Breng op smaak met tabasco, zout en peper.
Dek af met vershoudfolie en zet minstens een uur in de koelkast.
 
Bij het serveren garneer je de soep met gebroken nacho chips, wat bieslooksprietjes, fijngesneden rode paprika of rode peper (als je van pittig houdt) en wat druppels knoflook- of avocado-olie.
Dien gelijk op!
 

Lentestamppotje met rauwe spinazie en rucola

Dit smaakvolle stamppotje is lekkerder dan rauwe andijvie-stamppot. De rauwe spinazie en rucola hebben een uitgesproken smaak, vooral als je van beiden lekker veel door het stamppotje doet!
Daar zitten ook nog eens heel veel vitamientjes in!

Serveer met pittige merquez of chorizoworstjes.

Nodig
aardappelen voor puree (voor het aantal personen dat je nodig hebt)
kopje melk
nootmuskaat
peper, zout
halve zak spinazie
handje rucola
spekreepjes

Kook voor de puree de aardappelen gaar en stamp fijn samen met de melk, nootmuskaat en peper en zout.
Bak ondertussen de spekreepjes uit.
Hak de rauwe spinazieblaadjes en rucola klein met een hakmes (niet te klein natuurlijk).
Meng de spekjes en groenten door de puree. Proef of er nog peper en zout bij moet.

Serveer met pittige worstjes zoals merquez of chorizo.

Simpel en gezond, maar ook nog eens erg lekker!

Een mals, rosé varkenshaasje bakken voor dummies

Een varkenshaasje bakken is het moeilijkste niet. Dit heerlijke sappige vlees heeft ook weinig toevoeging nodig. De smaak is van zichzelf al heerlijk, net zoals een beenhammetje.

Maar voor sommigen is het toch lastig om een varkenshaas mooi lichtrosé van binnen te krijgen, en mooi knapperig en goudbruin van buiten.

De truc is om met je tang of spatel te voelen hoeveel veerkracht de varkenshaas heeft.

In het begin is het vlees nog rauw en zal het vlees zacht en soepel aanvoelen. (Voel maar!) Naarmate het vlees bakt, zal er meer weerstand te voelen zijn wanneer je in het vlees drukt.

Je kunt je voorstellen dat een zeer stevig of hard stuk vlees helemaal doorbakken zal zijn; droog en taai. Dit wil je niet. Dus op tijd voelen en liever te snel uit de pan halen, dan te laat.
(Je kunt hem bij twijfel altijd nog checken door een snede te maken en eventueel altijd nog terug in de pan doen om verder te bakken.)

Daarom hier een eenvoudig 'receptje' voor een sappig varkenshaasje met een lichtrosé binnenkant en een sausje van kastanjechampignons.

Nodig
varkenshaasjes
kastanjechampignons, in plakjes
bekertje slagroom of creme fraiche
zout, peper
boter
evt. wat bieslooksprietjes

Leg de varkenshaasjes een half uur voor het bakken buiten de koelkast en bestrooi met peper en zout.

Laat in een koekenpan een flinke klont boter smelten en leg de varkenshaasjes in de pan. Gebuik een vleestang of spatel. Liever niet prikken met een vork.

Schroei ze aan alle kanten dicht, tot er een mooie lichtbruine kleur ontstaat. Je zult de varkenshaas dus steeds moeten omkeren.

Draai het vuur omlaag en doe de champignons erbij. Leg een deksel op de pan.

Laat nog een minuut of 5 garen met af en toe omkeren.

Voel steeds met je vleestang of spatel hoe gaar het vlees van binnen is. Als het zeer flexibel is (hetzelfde gevoel als toen hij de pan in ging), is hij nog rauw. Heeft hij iets meer weerstand, dan is hij al redelijk gegaard.
Voelt hij hard aan, dan ben je te laat. Je varkenshaas is dan doorbakken!

Haal het vlees uit de pan en voeg een scheutje slagroom of een flinke lepel creme fraiche toe aan de champignons.
Laat het vlees ondertussen even  'rusten' op een bord.
Snij de varkenshaas in schuine stukken en schep de saus er overheen.

Nederlandse kunst bij La Dress

Gespot bij La Dress: een prachtige collectie jurkjes met werken van de oude 'Nederlandse meesters'.

De La Dress Art Collectie is speciaal ontworpen ter ere van de heropening van het Rijksmuseum op 13 april jl.

De collectie bestaat uit 13 jurkjes die de meest beroemde werken uit het Rijksmuseum tot leven brengen.

Er zijn ook matchende sjaaltjes verkrijgbaar, met dezelfde opdruk.

Al meerdere BN-ers zijn al gespot in één van de ontwerpen.

Een jurkje van La Dress is altijd perfect passend (speciaal op maat gemaakt en voor alle maten). Je moet wat dieper in de buidel tasten; een exemplaar kost € 345,- euro.

Bekijk ze alle 13 op de website van La Dress!

Zelf tortellini maken! Met 2 vullingen

Afgelopen weekend maakten we zelf tortellini. En met succes!

Tijdens het Food Film Festival, dat eind maart in Amsterdam gehouden werd, sleepte ik mijn koortsige en zieke lijf naar de workshop 'Slow Ravioli'.
De Slow Food beweging leverde 7 chefs uit Amsterdamse Italiaanse restaurants om te demonstreren hoe je gevulde pasta maakt.

Erg leerzaam was het helaas niet. Zeg maar gerust chaotisch! Wel leerde ik hoe je een tortellini kunt vouwen. Kijk, daar hebben we wat aan. Toch nog iets geleerd.

Zo heb ik afgelopen weekend eens de techniek toegepast en probeerde samen met mijn vriend tortellini's te maken.

We verzonnen twee vullingen die ons lekker leken en gingen samen aan de slag.

Het resultaat was verrassend lekker. Net zoals in een restaurant!

We maakten -heel voorzichtig van ons- de klassieke boter-salie saus en tijdens het eten bedachten we nog andere sauzen die er lekker bij zouden zijn.

Je kunt bijna alles in tortellini stoppen. Als je het maar fijnhakt en een bepaalde smeuigheid geeft. Vooral niet te nat!

Kijk in de how-to hieronder hoe je een tortellini vouwt.

Nodig voor 2

Pastadeeg

200 gr  tipo 00 bloem (of evt. patentbloem)

2 eieren

snuf zout

pastamachine

Vulling 1: Pikante tonijn

blikje tonijn

bosui in ringetjes

4 jalapenopeper schijfjes uit pot

2 scheppen ricotta

peper zout

parmezaanse kaas

Vulling 2: Champignon-ham

boter

fijngehakte boschampignons

fijngesneden hamreepjes

3 lepels ricotta

1 sjalot, fijngesneden

1 teen knoflook

Salie-botersaus
3 el roomboter
handje salieblaadjes
parmezaanse kaas
peper zout





Meng de bloem met de eieren en zout tot een soepel, glanzend deeg. Kneed een paar minuten goed door en wikkel daarna in plasticfolie. Leg een half uur in de koelkast.

Maak ondertussen de vulling.

Voor de tonijnvulling; meng alle ingrediënten en proef steeds of de smaak je bevalt.
Voor de champignongvulling; laat wat boter in een koekenpan smelten en bak de fijngehakte sjalot en champignons. Als de ui glazig is en de champignon gekleurd, knijp de teen knoflook er boven uit en meng door elkaar heen. Draai het vuur uit en laat een beetje afkoelen. Meng met de ricotta en proef of de smaak naar wens is.

Monteer de pastamachine. Maak een stuk deeg plat en draai door de wijdste stand van de pastamachine. Herhaal tot alle stadia zijn doorlopen. Je hebt nu mooi dun deeg.

Doe niet alle deeg tegelijk. Het moet nat blijven, zodat de tortellini makkelijker dichtgeplakt kan worden.

Nu de tortellini maken

1. Snij vierkantjes van 5x5 cm. Kleiner of groter mag ook.
    Leg op elk vierkantje een klein schepje van de vulling.

2. Vouw dubbel en druk de zijkanten aan tot alle lucht er tussen uit is.

3. Neem de driehoek tussen duim en wijsvinger en klap de onderkant naar achteren. Er moet een punt bovenuit steken. Je vouwt door de vulling heen, dus kijk uit dat hij niet openscheurt.

4. Vouw de zijkanten naar achteren om je vinger heen.

5. Plak de uiteinden schuin over elkaar heen.
   Als het deeg niet meer plakt, gebruik dan wat water om mee te 'lijmen'.

6 + 7. Voila! Perfecte tortellini, klaar om gekookt te worden. Je kunt het eventueel al klaarzetten voor later. Dek dan af met plastic folie en zet in de koelkast.

Zet water op en doe er wat zout bij zodra het kookt. Kook de tortellini voorzichtig tot ze boven komen drijven. Dit duurt ongeveer 3 minuten.

Laat de roomboter op laag vuur in een steelpan smelten. Doe de salieblaadjes erbij en laat nog even trekken, ongeveer 5 minuten.

Verdeel de tortellini over de borden en giet de botersaus er overheen.

Draai wat peper en zout over het geheel en bestrooi met parmezaanse kaas.

Luchtige tapenade-ham koekjes

Deze heerlijke luchtige koekjes maakte ik eerder met kaneel en suiker (zie oude blogpost). Je kunt ze namelijk met zoet of hartig beleggen.

Het is heel eenvoudig, kies gewoon wat je lekker vindt en zorg dat het op je deeglapje gesmeerd of gestrooid kan worden. Geen grote stukken beleg dus!

Ik gebruikte tomaten-tapenade, maar kruidenkaas, pesto of groene tapenade hadden ook gekund.

Hoewel je zoiets ook met bladerdeeg zou kunnen maken is het croissantdeeg vele malen luchtiger en zachter dan bladerdeeg.

Nodig:
croissantdeeg uit blik
tapenade
hamflinters
geraspte kaas

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Rol het croissantdeeg uit en gebruik 2 plakken (voor 2 croissants). Laat ze aan elkaar zitten en plak de naden aan elkaar. Je hebt nu 1 rechthoekige plak deeg.

Besmeer met de tapenade en bestrooi heel zuinig met wat geraspte kaas en hamflinters.

Rol het deeg op in de breedte. Je hebt nu een rol van ongeveer 5 cm dik.
Snij met een scherp mes plakjes van ongeveer 0,5 cm dik.

Leg ze voorzichtig op een vel bakpapier. De rolletjes mogen losjes zijn en hoeven niet stijf opgerold te zijn. In de oven rijst het deeg dicht, zodat je dichte koekjes krijgt.

Doe in de oven en bak ongeveer 15 minuten of tot ze mooi goudbruin zijn. Eventueel halverwege omkeren.

Laat even afkoelen en serveer lauwwarm.