Bruschetta van verjaardag left-overs

Afgelopen zaterdag hadden we een verjaardag waarbij de koelkast uitpuilde van het eten.
Nu gaan wij deze week op vakantie, dus de koelkast moet leeg. En met een beetje creativiteit moet dat lukken!

Van het gesneden stokbrood, de olijven, kerstomaatjes en pesto maakte ik gisteren bruschetta.
Had ik op mijn verjaardag ook wel kunnen doen, want dit is een leuk hapje!

Nodig:

stokbrood in plakjes
knoflookolie
tomaten
olijven
pesto
gemalen parmezaanse kaas

Verwarm de oven voor op 200 graden.
Besprenkel de stokbroodjes met de knoflookolie. Snijd de tomaten en olijven klein en leg op het stokbrood. Doe er een schepje pesto op en bestrooi met parmezaanse kaas.
Zet in de oven tot de kaas een beetje bruin wordt, ongeveer 15 minuten.

Warm opeten!
Je kunt ook nog andere ingrediënten gebruiken die je er op legt na het bakken. Bijvoorbeeld plakjes rauwe ham of blaadjes rucola.

En omdat nog lang niet alles op is, wordt het vanavond weer bruschetta!

Pssst Amigo in Arnhem

Ons favoriete Mexicaanse restaurant is in Arnhem. Niet dichtbij voor ons, maar als we in de buurt zijn, gaan we er beslist een hapje eten!
Alles is er lekker en het liefste bestel ik alles. Gelukkig is er een gecombineerd gerecht voor twee personen, waarbij je een kleine proeverij hebt. Verschillende gerechtjes op één schotel. Onder andere taco's, enchiladas, cubaanse spiesjes, zalm in saus en nog meer. Het was weer heerlijk!
Oja, de Margarita's zijn er ook goed.



 Pssst Amigo, Pauwstraat 14 in Arnhem

Tempura van hele aardappeltjes op een stokje

Dit idee heb ik laatst opgedaan bij een restaurant. Het is een feestelijk idee om aardappeltjes op deze manier te serveren.

Ik probeerde ze zelf en het resultaat was heerlijke krokante aardappeltjes met een zachte binnenkant.
Ik gebruikte Opperdoezer aardappeltjes, maar een nog kleinere soort is aan te raden. Dan worden de aardappeltjes goed gaar.

Laat ze niet te lang wachten, dan is de korst nog lekker krokant!

Nodig:

kleine aardappeltjes in de schil, bijv krielaardappels of Roseval
2 eetlepels bloem
2 eetlepels bronwater met koolzuur
1 eierdooier
snuf zout
frituurpan

Boen de aardappeltjes schoon en kook of stoom ze bijna gaar in de schil.
Maak het tempurabeslag door de ingrediënten bij elkaar te voegen. Er mogen klontjes in het beslag zitten. Werk snel, het beslag mag niet lang staan!
Doe de aardappeltjes in het beslag en frituur ze voorzichtig in de frituurpan tot ze goudbruin zijn. Bak ze niet allemaal tegelijk en voorkom dat ze aan de bodem van het frituurmandje blijven plakken door ze los te wippen met een vork.
Rijg ze als ze klaar zijn op een stokje en maal er wat zeezout overheen.

Serveer eventueel met een sausje, zoals bijvoorbeeld chili-mayonaise of creme fraiche-mayonaise.

Je kunt het tempura beslag eventueel verrijken door wat gehakte kruiden er aan toe te voegen. Bijvoorbeeld gehakte peterselie of koriander!

Kip en croûte van Ainsley Harriott

Kipfilet met pittige cheddar, salie en mosterd in een krokant jasje

Dit bloedhete krokante pakketje van goudbruin bladerdeeg is gevuld met kipfilet en kaas! De gesmolten kaas plakt heerlijk aan het deegjasje en de mosterd en salie geven een scherp tintje aan het geheel.

Dit succesnummertje komt uit een van mijn eerste kookboeken die ik kocht, Ainsley Harriott's Snelle Keuken, en maak ik inmiddels al jaren met succes. Van de week stond hij ook weer op het menu.

Het leuke is, dat je de ingrediënten meestal wel in huis hebt. Handig als je het even niet meer weet!

Zo maak je het:

Nodig voor twee:

2 kleine kipfilets of 1 grote doormidden gesneden

2 plakjes diepvries bladerdeeg

2 plakjes smelt-cheddar of andere pittige kaas

gedroogde salie

franse mosterd

peper en zout

bakpapier

Verwarm de oven op 200 graden.

Laat 2 plakjes bladerdeeg ontdooien.

Bestrooi de kipfilets met wat peper en zout en bak ze aan in de koekenpan. Hierdoor hoeven ze minder lang in de oven om gaar te worden.

Maak de plakjes bladerdeeg groter door voorzichtig met je handen de plakjes uit te rekken. Je moet inschatten of de kipfilets er in gaan passen en of de plakjes groter moeten. Leg de plakjes op het bakpapier.

Besmeer het bladerdeeg aan een kant met een dun laagje mosterd.

Leg de kipfilets op de met mosterd besmeerde plakjes bladerdeeg en leg daar een plakje cheddar op. Bestrooi met een halve theelepel gedroogde salie.

Vouw de hoeken van het bladerdeeg om de kipfilet heen, zodat deze helemaal afsluit. De kaas mag er in de oven niet uitlopen! Je kunt water gebruiken om de hoeken te laten plakken.

Doe ze ongeveer 25 minuten met bakpapier en al in de oven en draai halverwege om. Als ze goudbruin zijn en het deeg krokant is geworden zijn ze klaar!

Thee met Pakkerds van Verkade

Pfff, even zitten! Na een lange kooksessie op een regenachtige zaterdagmiddag even bijkomen met mijn favoriete boek, een kopje thee en chocoladekoekjes; Pakkerds! van Verkade.

Ik at de koekjes voor het eerst en de koekjes deden me denken aan mijn favoriete koekjes van de jaren '90; de cookies van McDonalds. Deze mini-koekjes waren per 10 verpakt in kleine rode doosjes. Ze zijn helaas niet meer te koop. (Ken jij ze nog?)

In deze kleine, handzame chocoladekoekjes zit een vulling van vloeibare chocolade, een soort chocoladepasta. Erg lekker!

Turkse kaassigaartjes mèt knoflooksoep.

Knoflooksoep met Turks kaassigaartje

Turkse kaassigaartjes, Sigara Boregi, at ik voor het eerst in het leuke restaurant Bazar in Rotterdam. Dit is een midden-oosters restaurant met Turkse, Marokkaanse, Irakees en Egyptische invloeden. Het interieur is vooral erg leuk; een zee van gekleurde, oosterse lantaarns en geen vierkante meter is er onversierd! Zowel de plafonds als de muren. Het eten is lekker en wordt leuk gepresenteerd op gigantische zware borden.

Ik at er als voorgerecht de kaassigaartjes en linzensoep. Beide waren heerlijk. Ik ging snel op zoek naar een goed recept voor de kaassigaartjes en vond een filmpje op you tube. 

De knoflooksoep kwam ik vorige week tegen op de blog van www.lekkerhapje.nl  (leuke blog!)en heb ik afgelopen weekend voor het eerst gemaakt. Erg lekker!  De volgende dag moet je echter wel bij andere mensen uit de buurt blijven vanwege de knoflookwalm!

Gecombineerd gaan deze twee goed samen als voorgerechtje als je een etentje geeft. Je kunt het ook als amuse serveren; de soep in kleine glaasjes. Dit is minder machtig!

De ingrediënten voor de kaassigaartjes kocht ik bij de Turkse supermarkt.

Hieronder een how-to van de kaassigaartjes met foto's!

Turkse witte kaas in blik

Turkse kaassigaartjes - Sigara Boregi

Nodig:

Turkse driehoekige filodeeg

blik van 400g Turkse witte kaas van koemelk

bosje platte peterselie

bosje munt

kommetje met water

frituurpan

Haal een flinke hand blaadjes van de peterselie en de helft in aantal aan blaadjes munt. Hak ze fijn.

Maak de witte kaas los met een vork en meng de kruiden er doorheen. Proef even of er eventueel peper en zout bij moet.

Leg een vel filodeeg voor je neer met de punt naar boven gericht en leg een streep witte kaas van 1-2 cm dik horizontaal en recht (!) langs de onderkant van de plak. Laat de randen vrij.

Vouw de hoeken naar binnen en sla de onderkant over de kaas heen. Rol strak op naar boven en tot aan de helft van de plak.

Doop de punt van het filodeeg in het kommetje met water en rol verder op. De punt blijft nu plakken.Tijdens het oprollen moet het sigaartje plat op het werkoppervlak blijven en je moet hem stevig aandrukken. Hoe meer je er maakt, hoe mooier de sigaartjes worden!

Bak de sigaartjes in de frituurpan ongeveer 5 minuten tot ze lichtbruin zijn en eet warm op.

Ik maakte er 15 van het hele blik kaas en heb de helft ingevroren.

Knoflooksoep

Nodig:

twee bollen knoflook, gepeld en tenen in grove stukjes

1 aardappel in blokjes

1 liter kippenbouillon

3 eierdooiers

2 laurierblaadjes

olijfolie

staafmixer

Verhit de olijfolie in een soeppan en fruit de knoflook en stukjes aardappel 5 minuten. Niet bruin laten worden!

Doe er de laurierblaadjes bij en laat nog een minuut meebakken. Doe hierna de bouillon erbij en laat een kwartier zachtjes doorkoken. Na een kwartier verwijder de laurierblaadjes en pureer alles totdat het een gladde soep is.

Klop in een aparte kom de eierdooiers los en doe er een schep soep bij. Klop even door en voeg hierna bij de soep.

Proef of de soep op smaak gemaakt moet worden. Ik deed dit door wat peper, zout en nog twee tenen knoflook uit te persen in de soep voor wat extra pit!

Waarschuwing! Beware of de knoflookwalm the day after.

Regencape van Burberry

Heel chique door de regen met deze regencape van Burberry. Ik spotte hem bij Burberry in Designer Outlet in Roermond! Met deze slechte zomer geen verkeerde aankoop..

Restaurant Kokusai en Japanse Pruimenwijn

Kokusai in Amstelveen

Donderdag waren we bij Japans restaurant Kokusai in Amstelveen. Daar gaan we vaker naartoe.

Het is een restaurant dat volgens het ‘all you can eat’-concept werkt. Je mag op een kaart een aantal gerechtjes aankruisen, dit een paar rondes. Dit is een reden waarom ik er niet eerder over heb geschreven.

Maar na de zoveelste goede ervaring bij dit restaurant wil ik dit toch graag met jullie delen. Al is het alleen al vanwege de Japanse pruimenwijn, waarvan ik wel van de daken wil schreeuwen;  ‘Komt dat proeven!’

Wij waren wel eens eerder bij restaurants met hetzelfde ‘all you can eat- aankruis-concept’ en vinden dit soort restaurants helemaal niks! Meestal slechte kwaliteit en bediening en dit soort plaatsen moet je vermijden als je lekker wilt eten en genieten.

Maar toen wij voor het eerst bij restaurant Kokusai  in Amstelveen naar binnen schoten om te schuilen voor de regen en een hapje te eten,  kwamen we er pas aan de tafel achter dat ze volgens bovenstaand concept werken.

Dit vonden we jammer, de zaak zag er zo mooi uit. Met een glamour-lounge sfeer in room- en caramelkleuren met bronstinten. Een heerlijke ambiance met mooie bar en vriendelijk personeel.

Toen het eten kwam waren we aangenaam verrast. Deze gerechtjes hadden smaak!  En wat voor, elk gerechtje is heerlijk en vooral de sushi is goed. En goede sushi is schaars in Nederland.  Of je moet naar een echt goede sushibar gaan, zoals Zushi  in Amsterdam. Ook de beefrolletjes, lamskoteletjes en gemixte gesmoorde groenten zijn to die for.

De presentatie van het eten ziet er mooi uit; clean en strak. Een lust voor het oog, ondanks dat het in rap tempo gemaakt en geserveerd wordt.

En dit keer werden we opnieuw aangenaam verrast! We bestelden voor het eerst de koude sake en de Japanse pruimenwijn. De sake was uitzonderlijk goed. Zo lekker had ik hem nog nooit gedronken. Het was sake van Sho Chiku Bai (onthouden! Waar kun je het kopen?)

Sho Chiku Bai sake                      

De pruimenwijn was iets nieuws voor mij en heette ‘Takara Plum ‘. Het was een ijskoude frisse, zoete wijn. Het deed me wat aan een muscatwijn denken, maar was veel frisser en eleganter. Van de geur (vanille? pruim? - complexe geur!) raakte ik al in extase. Ik bleef er aan ruiken, zo lekker.

Eten bij Kokusai is een aanrader voor een informeel etentje of een leuke date.  Je krijgt er kleine hapjes en kunt lekker van elkaar proeven.  Reserveren is een must, want tot nu toe zaten ze alle keren helemaal vol!

Pruimenwijn Takara Plum

Smurfentaart en Knoedeltjestaart uit België





Mijn part-time buurvrouw komt uit België en woont nu ongeveer een jaar naast ons. Door haar leer ik steeds meer dingen over België, meestal over de taal of over het eten. (Overigens ook over italiaans eten, aangezien ze ex-italiaanse is, maar dit ter zijde) Soms zorgen die rare woorden en spraakverwarringen voor hilarische momenten.

L. is erg chauvinistisch als het België betreft, alles wat uit België komt is goed. Ik weet niet of je het chauvinistisch mag noemen. Als ik er over nadenk kan het ook voortkomen uit afkeer van Almere. En daar kan ik me volledig in vinden. Ik vind deze flutgemeente ook helemaal niks en sinds ik er woon ben ik plots een chauvinistische Zaanse geworden.  Vaak grappend: alles wat daar vandaan komt is goed! 

Maar eigenlijk is het ook zo; wat heeft Almere culinair eigenlijk te bieden? Ik kan werkelijk niets bedenken. Het enige leuke restaurant dat hoog op mijn favorietenlijstje stond (Braziliaans) is alweer failliet en mooie streekproducten uit Almere bestaan er niet. Geen Almeerse kaas of brood of gebak. Geen Almeerse honing of stroop of een gerecht, helemaal niets! Natuurlijk zijn er wel boeren in Flevoland die hun bio-producten op de markt brengen. Maar die staan er niet om bekend.

Wij hebben de Zaanse mosterd, Zaanse mayonaise, Beemsterkaas, Zaanse Duivekater, Verkade, Duyvis en ga zo maar door!

Maar goed, het ging over L., de Belgische buurvrouw , die het vorige week had over haar favoriete taart; Smurfentaart. Ik dacht gelijk aan smurfenijs. Blauw, met een citroen-kauwgomballensmaakje. Maar  volgens haar was het een taart met abrikozen, slagroom en helemaal bedekt met witte chocoladeschilfers. Ik kan me er iets bij voorstellen, maar associeer niets van dat met Smurfen! (rare Belgen)

Een andere befaamde taart die erg lekker zou zijn was de Knoedeltjestaart – of beter- Knoedelkestaart. Excuse me, wat?

‘Ken je dat niet dan, knoedelkes!’,  L. geeft met haar hoofd een knikkend gebaar naar mij en beeldt tussen duim- en wijsvinger het formaat van de kleine knoedeltjes uit. ‘Je weet  wel, van die soort suikerbolletjes’.  ‘O, je bedoelt kandij’,  zei ik. Maar nee, dat was het ook niet.

Ze zou deze week beide taarten meenemen. Ben benieuwd!

Gisteren was het zover, voilá, de Knoedeltjes- en Smurfentaart. Helemaal uit België voor mij meegenomen. Zo lief!

Wat blijkt, de Smurfentaart is een abrikozenvlaai, bedekt met witte chocoladeschilfers en de mysterieuze Knoedeltjestaart is gewoon een kruimelvlaai! Hahaha, de Knoedeltjes zijn kruimeltjes!

De taart was overigens heerlijk. Het was er één met vanillepudding met advocaat, bedekt met uitzonderlijk krokante kruimels.

En de met pure chocolade bedekte belgische wafel van supermarkt Carrefour die ik bij de thee kreeg ook! 'Tja, uit België he' was L.'s reactie hier op.

What's next  La Belgique?

Boven: Smurfentaart, onder Knoedeltjestaart

Captain's Dinner (ook het kookboek)

Op herhaaldelijk zeuren van mijn vriend aten we van de week Captain’s Dinner; kapucijners met uitjes en spekjes, compleet met piccalilly erbij!

Voor een fris en zoet element serveerde ik er perzik-Bellini’s bij. I know, rare combinatie, maar wel  erg lekker!

Mijn moeder maakte het vroeger wel eens, Captain’s Dinner. Gewoon tussendoor, als ‘lekker bordje’ eten bij de tv. Aangezien zij niet van zoetigheid houdt, was dit altijd een traktatie, als een snack voor haar!

Captain’s Dinner, ik heb nooit geweten dat het de officiële naam van dit gerecht is.

Maar tijdens ons weekendje weg in het vroege voorjaar, waarbij wij op het oude cruiseschip de SS Rotterdam verbleven,  heb ik veel over cruiseschepen geleerd en ook dat bovenstaand gerecht een heuse naam heeft.



Oud cruiseschip SS Rotterdam, in Rotterdam



Op het schip de SS Rotterdam kun je verblijven zoals in een hotel. Het vaart niet meer en bevindt zich in het havengebied van Rotterdam. Het is een museum en alles is nog authentiek, behalve de (hotel)kamers.

Wat was het ontzettend leuk, je gaat echt terug in de tijd! Je kunt een rondleiding nemen en in bepaalde zalen hangen foto’s uit vroegere tijden. Het schip was van de Holland Amerika Lijn en voer  trans-Atlantisch tussen 1946 en 1971. Nostalgie dus!



Naast de museumboekjes en mooie boeken over schepen die je in het winkeltje op het schip kon kopen, was er ook een kookboek waar ik direct verliefd op werd! Ik kocht het gelijk en gedurende ons verblijf las ik steeds een stukje (voor). Het verleden begon te leven..

Er wordt in het boek ontzettend veel verteld over de gloriedagen op het schip en het boek is voorzien van oude foto’s. De rode draad in het boek is het eten aan boord van het cruiseschip; wat at men, hoe werd het bereid, gepresenteerd en logistiek gedaan. Natuurlijk was dat een stuk ouderwetser dan hoe het nu toegaat op cruiseschepen. De moderne technieken van nu waren er nog niet! (hoewel de eerste magnetron er wel was, een voorloper op de magnetron die bij het volk pas geintroduceerd werd in de jaren ’80)

Ook al was het een stuk ouderwetser dan nu, voor die tijd was het uitzonderlijk luxe en exotisch! De na-oorlogse Nederlandse bevolking was natuurlijk niet bekend met kaviaar, kreeft en andere luxe dingen zoals eendeleverpaté. Een reis met het cruise schip was dan doorgaans ook voor the happy few, de welgestelde burgers.

Op de oude foto’s in het boek zijn de buffetten van toen te zien. De opmaak en presentatie is natuurlijk gedateerd en voorzien van opvallend veel mayonaise en augurken om mee te decoreren! Niet meer van nu, maar het verklaart wel de bekende mayo-ei-augurk- presentatie van de zalmsalades van mijn moeder (en schoonouders). Very seventies!

In het boek zijn een aantal oude menukaarten opgenomen, zodat je kunt lezen wat er op het menu stond. Erg leuk om te lezen. En verbazingwekkend luxe. Een leuk weetje is, dat er aan boord een kunstenaar aanwezig was die elke dag een menukaart beschilderde en voorzag van het menu van die dag, waarna een kleine oplage aan boord gedrukt werd. De menukaarten werden als geschenk aan de gasten meegegeven (als souvenir) en zijn tegenwoordig collectors items geworden.

Er was overigens onderscheid tussen de 1^e klasse en 2^e klasse. Verschillende restaurants en menu’s dus.

In dit boek las ik wat een Catain’s Dinner eigenlijk inhoudt.
Niet alleen het diner samen met de kapitein aan tafel, alleen voor door de kapitein zelf uitgenodigde passagiers die op het schip verbleven. Dit was een hele eer en men ging gekleed in gala en at een speciaal voor de kapitein samengesteld menu. Gala was overigens uberhaupt de dresscode voor het diner aan boord. Elke avond in gala gekleed dus!

Maar Captain’s Dinner betekent ook het simpele gerecht dat gemaakt wordt van lang houdbare producten op een schip, zoals kapucijners, uien, spek en tafelzuur! Niks exclusiefs en glamoureus aan! Waarschijnlijk werd dit gerecht alleen door de kapitein of de medewerkers van het schip genuttigd en zeker niet tijdens het feestelijke diner met de kapitein!

In het boek staan 50 recepten van de gerechten die toen op het menu stonden. Sommige zijn aangepast aan deze tijd, vanwege de verkrijgbaarheid van sommige producten. Ze zijn over het algemeen gebaseerd op de amerikaanse keuken (het ontbijtbuffet was dat ook) en op de franse keuken (in die tijd de meest verfijnde keuken, waarmee gepronkt werd).

Het is een leuk kookboek, maar begint pas echt te leven als je een bezoekje brengt aan het cruiseschip. Deze kun je gewoon bezoeken. Het boek is al wat ouder, 2011

Mijn versie van Captain’s Dinner;

Nodig voor 2  personen:

Grote pot jonge kapucijners

Spekjes in reepjes

1 grote ui

2 tenen knoflook

Piccalilly uit potje

Snij de ui in reepjes en bak deze daarna in een klein drupje olie of boter in een koekenpan of hapjespan. De ui mag niet bruin worden, maar wel zacht! Doe hierna de spekjes erbij en bak gaar. De spekreepjes mogen niet bruin worden. Hierna de afgegoten pot kapucijners erbij. Tot slot de tenen knoflook uitpersen boven de pan. Laat de kapucijners ongeveer 15 minuten zacht worden. Voor de liefhebber kun je er wat piccalilly in een schaaltje bij serveren.

Voor de perzik Bellini’s, zie eerder blog.

Jonge kapucijners

Bellini's

Doordat we ons op de markt weer eens hadden laten verleiden tot het kopen van te veel fruit, moest ik even creatief zijn met de wilde perziken die op de fruitschaal lagen en er met de dag een beetje slechter uit gingen zien.

Gisteren maakte ik er Bellini's van. Hoewel we geen prosecco in huis hadden, maar wel een andere mousserende wijn (sec van Henkell, my favorite!), was het een lekker fruitig en sprankelend drankje geworden.

Nodig:

5 wilde perziken

gekoelde prosecco of andere witte mousserende wijn

Verwijder de schil van de perziken en verwijder de pit. Pureer het vruchtvlees door met een vork te prakken en wrijf het daarna door een zeef. Je houdt nu alleen sap over. Doe hierna een schepje van de in de zeef achtergebleven puree bij het sap en roer er doorheen. Je hebt nu troebel sap voor een fijn mondgevoel; de stukjes perzikpulp absorberen de mousserende wijn, wat zo heerlijk tintelt op je tong!

Doe in hoge glazen een bodem van de perziksap/puree (ongeveer 2 cm) en vul het glas aan met de mousserende wijn. Voor een fruitiger resultaat doe je er wat meer  perziksap/puree bij. Roerstokjes er in, goed roeren en enjoy!

Bietjessalade met tzazikisaus

Deze heerlijke pittige salade verzon ik, ideaal voor de zomer. Een succes!

Alweer een tijd geleden kreeg ik bij een zogenaamd modern Grieks restaurant een amuse die bestond uit een plakje rode biet met een toefje tzaziki erop. De smaakcombinatie was heel apart; het zoete van de biet gecombineerd met het romige, knoflookachtige van de tzaziki! Verrassend en smaakvol.

Ik wilde laatst van de gekookte rode bietjes die ik in de koelkast had staan eens iets anders maken dan gekookte bietjes. In de zomer maak je salade! Dus had ik bedacht om er een salade van te maken en met de herinnering aan bovenstaande amuse in mijn achterhoofd, wilde ik er iets ‘Grieks’  van maken.

Ik moet zeggen dat het een zeer geslaagde salade was geworden met zoete, frisse, pittige en zelfs romige smaakelementen er in. Een smaaksensatie dus! Wij hebben hem inmiddels al een paar keer gegeten.

Ik heb geen echte tzaziki  gebruikt, maar een sausje op basis van creme fraiche met knoflook. Deze saus maakt het heerlijk romig en dit gaat heel goed samen met de rode biet.

De salade is lekker als groente bij de maaltijd, maar kan ook  bijvoorbeeld bij de bbq als bijgerecht. En het is bijna geen moeite om te maken!

Nodig:

gekookte rode bieten, in blokjes (kant en klaar pak bij AH)

1 rode ui in dunne ringetjes

half potje fetablokjes op olie

komkommer,  een stuk van ong. 12 cm, ook in kleine blokjes

om aan te maken; olijfolie, azijn, zout en peper

Saus:

3 eetlepels  creme fraiche

teen knoflook

1 plakje komkommer, ong. 1 cm dik

Peper, zout

Meng de blokjes rode biet met de uiringen, fetablokjes en blokjes komkommer tot een salade en maak aan met een paar druppels olijfolie en azijn, zout en peper.

Als je niet wilt dat de fetablokjes roze kleuren, doe deze dan op het laatste moment er doorheen en meng voorzichtig of laat ze bovenop liggen!

Voor de saus doe je 3 eetlepels creme fraiche in een schaaltje en verdun met twee eetlepels water totdat de creme fraiche iets vloeibaar wordt. (niet te dun natuurlijk) Knijp de knoflookteen hier in uit. Snijd het plakje komkommer in heel dunne reepjes en doe bij de rest van de saus. Maak op smaak met peper en zout.

Als je de salade  opdient, schep er dan wat van de tzaziki-saus overheen.

Kookboek: Winter In The Alps



Winter in the Alps - Food by the fireside

Winter In The Alps is een zeer fijn food and travel-cookbook.

Dit boek had ik al lang op het oog, vanwege de recensies en mooie foto’s (vooral de kaft van de bovenstaande hardcover is ontzettend mooi) Maar dit boek was moeilijk te krijgen. Ik heb het uiteindelijk weten te bemachtigen, de engelstalige versie, via bol.com.

De schrijfster, Manuela Darling Gansser, heeft een reeks mooie food-and-travel-boeken geschreven, waarin elk jaargetijde centraal staat en waarin een bepaalde streek in Italie of Zwitserland centraal staat. Ze beschrijft de omgeving  zoals in een reisverslag en de bijbehorende gerechten worden beschreven.

Dit doet zij op een kleurrijke manier, het spreekt tot de verbeelding, alsof je er zelf bij bent. Precies het soort kookboek waar ik van hou.

Ook al is het zomer, dit boek dat over sneeuw, sledes, en de Alpen gaat, is van harte welkom. Ik verslind het bijna!

Ik lees elke dag een stukje van Manuela Darling Gansser’s reisverslag door de Alpen.  Alles wat ze beschrijft spreekt tot de verbeelding. Natuurlijk is het boek ook voorzien van mooie foto’s van de omgeving en natuurlijk van de recepten. 

Het boek begint in Lugano, bij de italiaanse grens. Hier is Manuela opgegroeid en dit is bekend terrein voor haar. Ze vertelt over vroeger, over haar vader en opa. Natuurlijk staat in al haar herinneringen die ze beschrijft het winterseizoen centraal.  Ze ‘reist af’ naar het noorden, waarbij ze door de Alpen en door Zwitserland reist. Ze maakt onder andere gebruik van De Glacier Express, een authentieke trein die door de Alpen reist en voorzien is van een luxe restauratiewagon. Ze beschrijft de gerechtjes die aan boord geserveerd worden en vertelt over het speciale glasservies dat voor deze trein gemaakt is, waarbij omvallen van het glas onmogelijk lijkt. Ook vertelt zij dat er geen vloeibare gerechten geserveerd worden zoals soep. Dit, vanwege de helling die de trein beklimt. 

Verder bezoekt ze een aantal dorpen en stadjes en beschrijft de accommodatie, welke meestal bestaat uit een authentiek pension of  hotel. De foto’s zijn schitterend! Mooie houten gebouwen onder een dikke laag sneeuw, voorzien van een hoge muur met keurig opgestapeld sprokkelhout voor op het haardvuur. Tussen de foto’s van de omgeving en van Manuela’s familie zijn steeds recepten van de gerechten opgenomen die Manuela in de betreffende omgeving heeft gegeten.

De recepten zijn over het algemeen zwitsers en vooral voedzaam en winters! Het zijn vrij simpele, traditionele recepten die naar mijn mening goed te maken zijn. Er wordt veel gebruik gemaakt van kaas en room.

De andere boeken uit de reeks van Manuela ga ik zeker verzamelen, want dit smaakt naar meer!

Sommige zijn in het Nederlands verkrijgbaar, sommige niet.

Voor verzamelaars is dit een aanrader.



New In: Guess shoes

Ben er superblij mee! Ik kan niet wachten om ze te dragen (moet het wel iets mooier weer worden!)

Margarita's met nachos

Vrijdagavond was het nog lang lekker weer. Wij begonnen het weekend met heerlijke frozen Margarita's, nachos uit de oven en (niet op de foto hierboven te zien) een verse guacamole!

Zo maak je het!

Frozen Margarita:

      45 ml Tequila

    15 ml Triple Sec

      30 ml limoensap

       zout

Mix alle ingrediënten tot een cocktail en laat in een tupperware-bak bevriezen in de diepvries. Voor gebruik moet je de bevroren margarita losroeren met een mes.
Voor het randje zout langs het glas; doop de rand van het glas in een schoteltje water en daarna in een schoteltje zout. Dit zout is de smaakmaker, dus vergeet 'm niet!

Je kunt ook kant en klaar gemixte flessen margarita kopen.


Nacho's


Nacho chips, het liefst gekruid
geraspte kaas
creme fraiche
bosuitje
jalapenopepers uit een potje
bakpapier

Leg het bakpapier op de ovenplaat en spreid de chips erover uit. Als je ongekruide chips hebt, bestrooi met flink wat paprikapoeder.
(Voor een luxe versie: bak een handje gehakt met wat mexicaanse kruiden en schep dit op de chips.)
Strooi er geraspte kaas over; genoeg om de chips aan elkaar te laten kleven.
Strooi er in stukjes gesneden jalapenopeper overheen, ongeveer twee theelepels in blokjes gesneden pepertjes.
Laat smelten in de oven, ongeveer 15 minuten.
Doe de chips met papier en al op een groot bord en verdeel wat creme fraiche en in ringetjes gesneden bosui er overheen.


Guacamole

Voor guacamole zijn er veel verschillende recepten. Dit is de mijne;


avocado
creme fraiche
chilisaus
jalapeno pepers uit potje
fijngesneden uitje of bosuitje in ringetjes
klein stukje rode paprika of klein tomaatje
knoflookpoeder
citroensap

Maak de avocado schoon en prak fijn met een vork.
Doe er een theelepeltje creme fraiche bij en een theelepeltje chilisaus. Snijd wat jalapenopepers klein, een uitje (ik gebruikte bosui) en een klein stukje rode paprika of tomaat en meng er doorheen.
Strooi nu flink wat knoflookpoeder er overheen, meng erdoor en proef hoeveel er nog meer bij moet!
Druppel wat citroensap er overheen om verkleuren te voorkomen.




Guacamole



New In: Home Made Zomer

Dit fantastisch vormgegeven nieuwe boek van Yvette van Boven werd deze week bij mij bezorgd.
Leuk! Weer een nieuw kookboek. Dit keer zomerse recepten met fraaie foto's en mooie illustraties.
Ik was ontzettend benieuwd en heb hem inmiddels doorgelezen.
Wat vond ik er van?

De manier waarop Yvette schrijft is erg leuk. Ze schrijft heel luchtig en recht uit haar hart. Ik vond het echter wel een minpuntje dat ze de lezer met 'u' aanschrijft. Iets wat weinig voorkomt in kookboeken en afstand met de lezer creeert!
Met de vormgeving van dit boek is niets mis! Een gezellig en kleurig boek waarin de zomer centraal moet staan. De illustraties en kleine stripverhaaltjes, die Yvette ook zelf tekent, zijn erg leuk.

Helaas vond ik de zomerse recepten ver te zoeken. Er staan goede recepten in, maar ik associeer ze niet zozeer met zomer.
Ik verwachtte salades, pasta's en veel bbq recepten en vond (naar mijn mening) herfstachtige en winterse recepten. Of gewoon recepten waarvan je ze niet zo snel 'zomers' zou noemen. Zoals bijvoorbeeld de cantharellen paté, rilette van varkensvlees en gebakken kikkererwten.

Opvallend is, dat Yvette een 'inmaker' is. Er staan opvallend veel ingemaakte groenten, oliën en azijnen in.
Ook staan er veel recepten uit de franse keuken in. Niet zo gek, aangezien Yvette de helft van de week in Parijs woont. Te denken valt aan de macarons, eclairs en de tarte au citron. (Dit recept doet me erg denken aan dat van amerikaanse Key Lime Pie en wil ik zeker eens proberen!)

Wel 'zomers' zijn de vele koude drankjes en cocktails en de originele koude soepen in het boek.

Dit boek is erg leuk voor de kookboekenverzamelaar, vooral als je de eerste twee boeken van de Home Made serie ook hebt. Het is een mooi boek voor op de koffietafel, heerlijk om even in te bladeren.

Er staan vrij eenvoudige recepten in, waardoor je eigenlijk gelijk even naar de keuken wilt lopen om ze in elkaar te draaien, zoals met het receptje voor de abrikozenslof.

Wat ook erg leuk is, is de website van Yvette. http://www.yvettevanboven.com/
Je krijgt een beetje een kijkje in het drukke leven van Yvette; haar restaurant 'Aan de Amstel', de colums die ze schrijft voor o.a. Libelle en haar leven in Parijs. De website is net zo leuk vormgegeven als de boeken van Yvette. Niet zo gek als je bedenkt dat zij dit zelf allemaal voor eigen rekening neemt.
Yvette is populair en haar boeken worden al zelfs vertaald en in andere landen verkocht.
De manier waarop Yvette schrijft is lekker down to earth, alsof je in haar dagboek leest.